ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΙΓΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΝΟΣΟ
Το κίνημα της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης προάγει την αξιοπρεπή διαβίωση του ψυχικά πάσχοντα εντός της κοινότητας. Ο τρόπος που ρίχνουμε το βλέμμα μας στον πιο αδύναμο καθρεπτίζει την δυνατότητα του πολιτισμού μας να παράγει δεσμούς. Ένα από τα κύρια εμπόδια στην υλοποίηση αυτού του εγχειρήματος στέκεται η διαστρεβλωμένη και εκλαϊκευμένη εικόνα του «τρελού». Το στίγμα – ένα διαχωριστικό σημάδι που εξαιρεί τον άλλον από το κοινωνικό σύνολο.
Στην Γένεση ο Θεός στιγμάτισε τον Κάιν μετά την αδελφοκτονία που διέπραξε με σκοπό να τον περιθωριοποιήσει από τους συνανθρώπους του. Με τον ίδιο τρόπο στο Τρίτο Ράιχ οι Εβραίοι, οι Πολωνοί, οι Ρομά και οι ψυχικά ασθενείς χαράχτηκαν με έναν αριθμό που συμβόλιζε τον αποκλεισμό τους και δη τον θάνατο τους. O Πρίμο Λέβι, (κρατούμενος στο Άουσβιτς) υποστήριζε πως το αίσθημα της ύπαρξής μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το βλέμμα των άλλων πάνω μας: επίσης μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως απάνθρωπη την εμπειρία εκείνου που έζησε μέρες κατά τις οποίες ο άνθρωπος ήταν ένα αντικείμενο στα μάτια του ανθρώπου.
Η δική μας δράση συνδέεται με αυτό το εξανθρωπισμένο βλέμμα. Αποτελεί μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε την πιο ανθρώπινη, πιο πολιτισμένη και εν τέλει πιο πραγματική μετάδοση του τι είναι η ψυχική νόσος και κοινοποιείται σε μια χρονική στιγμή που ως κοινωνία διαπραγματευόμαστε πολλές μορφές διαφορετικότητας και αποκλεισμού. Ας είμαστε λοιπόν ο “καθένας” που στο πρόσωπο μας ο άλλος δεν θα είναι ένα αντικείμενο, αλλά, ένας καθΕΝΑΣ.
FOR THE DESTIGMATIZATION OF MENTAL ILLNESS
The Psychiatric Reform movement promotes the dignified living of the mentally ill within the community. The way we place our look on the weakest, reflects the ability of our civilization to create bonds. One of the most principal obstacles for the accomplishment of this attempt, stands the distorted and popularized figure of the «crazy». The Stigma – a dividing mark that excludes someone from the group of society.
In Genesis, God stigmatized Cain after the fratricide that he committed, in order to marginalize him from his fellows. Similarly, during the Third Reich, Jewish, Polish and Romani people were marked with a number that symbolized their exclusion and namely, their death. Primo Levi (prisoner in Auschwitz) claimed that the feeling of being, greatly depends on the others’ look upon us: we can also characterize as inhuman that experience of someone who has lived in days, where he’s been an object in front of human eyes.
Our action is connected with that kind of humanized look. It’s about an effort to approach a more human, more civilized and finally more realistic transmission of what mental illness is about and is notified at a time that, as a society, we are negotiating with many forms of diversity and exclusion. Therefore, let us be «anyone», who doesn’t face the other as an object, but as «anyONE».